Ocena kierowcy - Fiat Tipo II Station Wagon

Wcześniej jeździłem Sedici 1,6, Astrą H 1,4; więc samo siedzenie za kierownicą nowego Tipo to jak podróż statkiem kosmicznym. Efekt kosmiczny potęguje silnik t-jet - bardzo dynamiczny i bardzo elastyczny. Wgniata w fotel - chociaż jak pisałem, wcześniej nie jeździłem wyścigówkami. Z wyprzedzaniem w trakcie jazdy, czy nagłym przyspieszeniem kiedy trzeba nie ma żadnego problemu - co innego na stracie spod świateł. Dziwne jest to przejście z 1 na 2 bieg, jakby po kilku pierwszych metrach nabierał powietrza. Na kolejnych biegach jest płynnie i bezproblemowo - choć też trzeba się przyzwyczaić do krótkiej skrzyni. Podpowiedź komputera sugeruje zmianę biegu na wyższy przy około 2k obrotów - a więc jazda 60-70 km po mieście odbywa się na 5 biegu, sugestia wrzucenia 6 biegu pojawia się też bardzo wcześnie. Mimo tego, zawsze ma się zapas pod pedałem gazu - bardzo miłe uczucie, aż prowokuje do agresywniejszej jazdy. Wizualnie auto jest bardzo ładne - moim skromnym zdaniem kombi prezentuje się świetnie, cieszy oko za każdym spojrzeniem, czy od frontu, czy z profilu czy nawet z góry, kiedy z balkonu patrzy się na dach. No i ten kolor! W środku bardzo dużo miejsca, przestronnie i przyjemnie. Bagażnik bardzo funkcjonalny i mega pojemny. Zaskakująco dobrze gra muzyka: czysto, selektywnie z odpowiadającymi mi niskimi tonami. Minusy zauważone na dziś, które nijak nie psują pełnej radości wsiadania do tego auta: - dziura między 1 i 2 biegiem* - trudno znaleźć optymalna pozycję do siedzenia* - kiepskie (oryginalne) dywaniki gumowe i nie do końca spasowana mata w bagażniku - polecenia głosowe (np. dyktowanie treści sms) w zasadzie w ogóle nie działa.