Ocena kierowcy - Fiat Palio II Weekend

Samochód kupiony trochę przypadkiem, ze świadomością że nabywam pojazd tani, prosty, przeznaczony do codziennej poniewierki. Z wyglądu kompletnie nijaki. Z wierzchu brzydki, w środku pełen tandetnych plastików. Dane techniczne na papierze raczej nie napawały optymizmem co do walorów użytkowych. Ale kupiłem tego złomka, bo potrzebowałem auta na już, byle było tanie i jeździło. Szybko przekonałem się jak bardzo krzywdząca była moja opinia o tym samochodzie. To co początkowo wyglądało jak suma wszystkich nieszczęść, których życie przez pół wieku mi nie szczędziło okazało się być największym pozytywnym motoryzacyjnym zaskoczeniem w moim życiu. Nie spodziewałem się, że w cenie roweru można kupić samochód tak praktyczny, wygodny, tani w eksploatacji, bezawaryjny i przyjazny w codziennym użytkowaniu. Największą wadą tego samochodu jest to, że niesamowicie wysoko ustawił poprzeczkę dla ewentualnego następcy, a takich aut jak Fiat Palio nikt już dziś nie produkuje.

Zdecydowanie najmocniejszy element tego samochodu. Cichy, oszczędny, dynamiczny i bezawaryjny. Zresztą jednostka bardzo dobrze znana i ceniona, więc nie ma się nad czym rozwodzić.

Pracuje poprawnie i w zasadzie bezawaryjnie. Trochę dziwne stopniowanie biegów (krótka jedynka, 2, 3, 4 normalnie i bardzo długi 5 bieg), ale o dziwo sprawdza się w codziennej eksploatacji. Fatalna konstrukcja odpowietrznika powoduje, że ławo zalać skrzynię wodą podczas mycia komory silnika. Mnie się to zdarzyło. Konieczna była wymiana oleju z płukaniem skrzyni biegów.

Zestrojony tak by zapewnić w miarę komfortową jazdę w połączeniu z przyzwoitym prowadzeniem w zakrętach i zapewnieniem ogromnej jak na wielkość autka ładowności bo prawie 600 kg. Zważywszy na fakt, że Palio ma duży prześwit i wysoko położony środek ciężkości, to na krętych drogach zachowuje się zaskakująco pewnie.

Nadwozie to najsłabszy element tego auta. Pomijam niezbyt wyrafinowaną urodę, bo ta jak wiadomo jest podyktowana wygospodarowaniem możliwie dużej przestrzeni użytkowej przy zachowaniu niewielkich wymiarów zewnętrznych. Niestety ponadprzeciętna podatność na korozję jak i fatalna jakość plastików wewnątrz mocno zaniżają ogólną ocenę. Na plus można zaliczyć bardzo trwałe obicia foteli i boczków drzwi.

Bardzo dobra, niespotykana we współczesnych autach. Przy cofaniu nie trzeba żadnych kamer, czy czujników. Gdyby nie trochę zbyt małe lusterka i nieco przesłaniające widoczność słupki A, to byłaby maksymalna nota.

Jest dobrze. Rozmieszczenie elementów sterowania intuicyjne, bez udziwnień. Łatwo znaleźć właściwą pozycję za kierownicą. Siedzi się w pozycji podobnej jak w SUV-ie, co jak dla mnie jest dość wygodne, bo poprawia widoczność oraz ułatwia wsiadanie/ wysiadanie z auta.

Kolejny słaby punkt tego auta. Silnik nagrzewa się dość wolno jak na swoje gabaryty, dlatego ogrzewania zaczyna działać z opóźnieniem i nie jest zbyt wydajne. Również wydajność wentylatora jest mizerna, przez co trudno odparować szyby. Brak klimatyzacji w moim egzemplarzu tylko pogarsza sytuację.

To jest autko klasy B więc przestrzeni godnej limuzyny tu nie znajdziemy, ale dla czwórki pasażerów o przeciętnym wzroście miejsca jest dość. Sprężyste fotele zapewniają wygodną pozycję. Nawet kilkuset kilometrowe trasy nie męczą. Bagażnik jest duży i posiada regularne kształty, oraz niski próg załadunku. Po złożeniu siedzeń uzyskujemy płaską podłogę i regularną przestrzeń bagażową o objętości ponad 1500 l. To zdecydowany lider pod tym względem w swojej klasie, a i większość kompaktów mu nie dorównuje.

Chyba jedno z najcichszych aut z tamtych lat w swojej klasie. Niejeden kompakt z początku lat 2000 był głośniejszy. Z pewnością duża w tym zasługa cicho pracującego silnika, bo ilość materiałów użytych do wytłumienia wnętrza jest raczej przeciętna. Do prędkości 90 km/h jest bardzo cicho. Poziom hałasu przy prędkościach rzędu 110 - 120 km/h jest jeszcze całkiem znośny nawet jak na współczesne standardy. Raczej dokuczliwy staje się szum powietrza, bo przyjemnie mruczący silnik zbytnio nie przeszkadza. Zapewne jest to zasługą długiego 5 biegu i relatywnie niskich obrotów silnika.

Niskie spalanie, tanie materiały eksploatacyjne i części zamienne, oraz fakt, że jest to samochód prosty w budowie i niemal bezawaryjny sprawiają, że koszty utrzymania są bardzo niskie.

Tu raczej ograniczę się do mojego egzemplarza jako, że nowe auta są już od wielu lat niedostępne. Mojego Fiata Palio kupiłem 2 lata temu za kwotę 2400 zł. Oczywiście do tego doszły niezbędne wydatki związane z serwisem pozakupowym (oleje, filtry itp.) do tego poprawki lakiernicze, komplet opon, akumulator, hamulce przedniej osi i kilka drobiazgów typu żarówki itp. Łącznie z ceną zakupu to niewiele ponad 5000 zł. W zamian mam ekonomiczny, bezawaryjny samochód o możliwościach przewozowych porównywalnych z małym kombivanem. Co można kupić w tej cenie to chyba nie musze tłumaczyć.

Tuż po zakupie wymieniony termostat i klamka wewnętrzna prawych, przednich drzwi. Po roku eksploatacji wymieniłem sworzeń dolnego wahacza.

Brak.