Kartka z kalendarza: 25 czerwca – 1 lipca

25.06.1956 | Ostatni samochód Packarda opuszcza fabrykę

Packard to legenda luksusowego sektora amerykańskiej motoryzacji. Firma od początku swojego istnienia, czyli przełomu XIX i XX wieku, koncentrowała się na produkcji luksusowych samochodów. Ceny pierwszych automobili kilkukrotnie przekraczały pojazdy takich marek jak Oldsmobile.

Mimo problemów związanych z Wielkim Kryzysem w końcu lat dwudziestych, Packard przetrwał i dorobił się na produkcji silników lotniczych dla myśliwca P-51 Mustang. Po II wojnie światowej marka radziła sobie bardzo dobrze aż do połowy lat pięćdziesiątych. W 1954 roku firma przejęła Studebakera, stając się jednocześnie czwartym co do wielkości producentem samochodów na kontynencie. Szybko okazało się, że przejęcie było niezwykle kosztowne. Już w 1956 roku nie można było mówić o Packardach. Ostatni samochód, zaprojektowany przez firmę, opuścił fabrykę w Detroit 25 czerwca 1956 roku – był to czterodrzwiowy model Patrician. Marka Packard nadal była obecna na rynku, bowiem do 1958 roku sprzedawano Packarda Clippera, który był Stuebakerem Presidentem. Sprzedaż szła słabo, bo firma rozmieniła się na drobne. Po przejęciu Studebakera odeszła od luksusowego charakteru, nie opracowała nowego samochodu, a jedynie zajęła się inżynierią znaczkową. Jak pokazał czas – klienci nie połknęli haczyka.

26.06.1925 | Ginie Antonio Ascari

Antonio Ascari to jeden z najbardziej znanych włoskich kierowców wyścigowych ściągających się w okresie międzywojennym. Antonio Ascari rozpoczął przygodę z wyścigami tuż po I wojnie światowej, w 1919 roku, ściągając się m.in. z Enzo Ferrarim. Początkowo wykorzystywał samochód Fiata, później zamieniając go na Alfę Romeo. W latach dwudziestych odnosił już sukcesy, wygrywając m.in. liczący 80 okrążeń wyścig na torze Monza w 1924 roku. Włoskie Grand Prix wygrał, kierując Alfa Romeo P2 8C/2000 – niezwykle udanym bolidem z rzędowym, ośmiocylindrowym silnikiem, osiągającym około 140 KM. W tym samym samochodzie, podczas Grand Prix Francji w 1925 roku, doszło do wypadku, w wyniku którego zginął w drodze do szpitala. Pamięć o nim została zachowana m.in. na torze Monza, gdzie szykana składającą się z zakrętów o numerach 8-10 nosi jego imię. W 1995 roku powstała również angielska marka samochodów sportowych Ascari, której nazwa jest hołdem dla legendarnego Włocha.

27.06.1901 | Rozpoczyna się wyścig Paryż – Berlin

W dniach 27-29 czerwca odbył się wyścig automobili na liczącej 1200 kilometrów trasie Paryż – Berlin. Podczas trzydniowej wyprawy kierowcy musieli pokonać dystanse od 290 do 460 km dziennie, co dla pojazdów – osiągających prędkości rzędu 30-50 km/h – było nie lada wyczynem.

Po ponad 15 godzinach łącznej jazdy, zwycięzcą wyścigu został Henri Fournier, francuski kierowca, który był wówczas prawdziwą gwiazdą motosportu, wygrywającą długodystansowe wyścigi między miastami. Co więcej, zapisał się w historii jako osoba, która jako pierwsza osiągnęła prędkość 123 km/h na lądzie (1902 r.).

28.06.1946 | Rozpoczęcie produkcji GAZ M20

Gaz M20, zwany również Pobieda, czyli zwycięstwo, trafił do produkcji niedługo po zakończeniu II wojny światowej, jako samochód klasy średniej, który mógł trafić na wyposażenie urzędników średniego szczebla.

Produkcja pierwszych partii rozpoczęła się 28 czerwca 1946 roku, ale zakłady GAZ rozpoczęły seryjne wytwarzanie swojego samochodu dopiero w następnym roku. Pobieda posiadała czterocylindrowy, dolnozaworowy silnik 2.1 litra o mocy około 50 KM, który musiał wprawić w ruch ważące niespełna półtorej tony auto.

Jak na pewno wielu z Was wie, GAZ M20 ma również polską kartę w swojej historii. Gdy polski rząd dogadał się z Fiatem, rozpoczął budowę zakładu na Żeraniu, by wytwarzać tam samochody na włoskiej licencji. Stalin wkroczył do akcji i zmusił Polaków do zerwania umowy i przyjęcia (rzekomo za darmo) licencji na produkcję GAZ-a. Jak się szybko okazało, licencja była faktycznie darmowa, ale dokumentacja nie. Tak rozpoczęła się historia Warszawy. Oba samochody były modernizowane niezależnie. Produkcja modelu M20 w ZSRR zakończyła się w 1958 roku. Samochód został zastąpiony Wołgą M21. W Polsce auto wytwarzano aż do 1973 roku.

29.06.1991 | Zakończenie produkcji FSO 125p

Polski Fiat 125p, znany później jako FSO 125p (po wygaśnięciu licencji Fiata), to jeden z najważniejszych samochodów w historii polskiej motoryzacji. Obok Fiata 126p, była to jedna z najważniejszych licencji w historii gospodarki PRL-u. Poza tym, że trafiał do dobrze sytuowanych Polaków, był ważnym produktem eksportowym, który pozwalał zarabiać dewizy, tak potrzebne w nierentownej gospodarce centralnie planowanej Polski Ludowej.

Historia Polskiego Fiata 125p rozpoczęła się w grudniu 1965 roku, gdy podpisano kontrakt z Fiatem. Był to pierwszy przełom w historii polskiej motoryzacji. Nowa konstrukcja miała zastąpić leciwą już Warszawę. Wiązało się to nie tylko z modernizacją Fabryki Samochodów Osobowych na Żeraniu, ale również przystosowaniem do nowych wymogów całego sektora przemysłowego w Polsce. Dziesiątki firm kooperujących z FSO musiało zostać „dozbrojonych” nowocześniejszym sprzętem.

Mimo świeżego wyglądu, Polski Fiat 125p nie był najnowocześniejszym samochodem. Pod nadwoziem nowego Fiata 125, znajdowała się konstrukcja z jego poprzednika – 1300/1500. Pozwoliło to na zaoszczędzenie pieniędzy na licencji i umożliwiło odkupienie od Włochów całej linii produkcyjnej wycofanych już jednostek napędowych. Pierwsze Polskie Fiaty 125p opuściły fabrykę w listopadzie 1967 roku. Samochód przeszedł kilka znaczących generacji, z czego najbardziej znaną jest ta przygotowana na 1975 rok, gdy zastosowano nowe tylne światła – poprzeczne, nie pionowe jak dotychczas, a także zmodyfikowano przednią część nadwozia, wzmocniono silnik, a także wprowadzono odmianę pick-up. W latach siedemdziesiątych samochód był hitem eksportowym Każdego roku sprzedawano za granice 50-80 tys. egzemplarzy. Przez cały okres produkcji auta trafiły do 80 krajów na świecie. Łącznie wyeksportowano około 586 tys. egzemplarzy z całej produkcji (nie wliczając eksportu wewnętrznego). W sumie powstało 1,45 miliona Polskich Fiatów 125p i FSO 125p.

Mimo zakończenia produkcji w czerwcu 1991 roku, duch Polskiego Fiata 125p pozostał w Fabryce Samochodów Osobowych. Produkowany dalej Polonez odziedziczył po nim płytę podłogową, układ napędowy i mimo licznych modernizacji, pozostał nadal przypudrowanym Dużym Fiatem z innym nadwoziem.

30.06.1953| Rozpoczęcie produkcji Corvetty

Amerykańska legenda narodziła się 30 czerwca 1953 roku, gdy pierwszy egzemplarz małego samochodu sportowego koncernu General Motors opuścił fabrykę w Flint, w stanie Michigan.

Pomysł na Corvette wywodził się z europejskich samochodów sportowych takich jak MG czy Jaguar. By uzyskać atrakcyjną ceną, konstruktorzy musieli wykorzystać możliwie jak najwięcej części z istniejących, popularnych modeli. Wykorzystano zarówno istniejącą płytę podłogową, jak również rzędowy, sześciocylindrowy silnik o pojemności 3.8 litra, który po modyfikacjach generował około 150 KM. Pierwsza generacja była produkowana w dość niewielkich ilościach. Do 1962 roku powstało 69 tysięcy egzemplarzy, z których większość była wyposażana w silniki V8 z rodziny Small Block. Z generacji na generację, Corvette sprzedawała się coraz lepiej. C2 powstało już w ponad 117 tys. egzemplarzy w pięć lat, a C3 wyprodukowano ponad 542 tysiące. O ostatniej generacji Corvette, oznaczonej symbolem C7, pisaliśmy swego czasu na naszych łamach.

1.07.1975 | Założenie FSR

Tarpan, przez wielu wyszydzany samochód rolniczy, był naprawdę ciekawym pojazdem, zbudowanym w trudnych socjalistycznych realiach. W przeciwieństwie do wielu wytworów FSO, była to konstrukcja autorska Fabryki Samochodów Rolniczych w Poznaniu, która powstała 1 lipca 1975 roku. Pierwsze prototypy Tarpana pojawiły się jeszcze w 1972 roku za sprawą Wielkopolskich Zakładów Naprawy Samochodów, Dopiero 3 lata później wyodrębniono nowe przedsiębiorstwo, które miało produkować seryjnie samochód dla rolnictwa.

Tarpana można określić mianem pierwszego SUV-a. Posiadał podwyższone zawieszenie, przestrzeń pasażerską, którą można było dostosowywać w zależności od sytuacji za pomocą ściany grodziowej. Samochód był wyposażony w silniki benzynowe, znane z Warszawy, Żuka czy Nysy, a później również w diesla Perkins, znanego z ciągnika Ursus C-330. Tarpana produkowano do 1991 roku, a w międzyczasie FSR opracowała również terenową wersję Tarpan Honker, wykorzystywaną m.in. w wojsku.